Wat is anafylaxie?

Het reactieproces van anafylaxis is uitermate complex. Allereerst zal er een fase aan vooraf gaan waarin het individu gevoelig gemaakt wordt om in de toekomst een mogelijke reactie te kunnen krijgen. Deze zogenaamde sensibilisatie vindt plaats door een hoge graad van coördinatie tussen verschillende stappen waarbij verschillende celtypes en mediatoren die beïnvloed worden door milieublootstellingen en complexe genetische factoren.Uiteindelijk is het zo dat zelfs identieke tweelingen die samen zijn opgevoed geen klinische overstemming kunnen hebben. Een belangrijk immunologisch onderdeel van allergie is het feit dat niet alle gesensibiliseerde individuen klinische reacties (objectiveerbaar, gerelateerd aan de blootstelling aan het allergeen) zullen ontwikkelen. En hoewel blootstelling aan IgE-antilichamen, die in voedsel- en luchtgedragen allergenen zitten, een directe relatie blijken te hebben met de waarschijnlijkheid om een allergische reactie te krijgen moet de relatie tussen het optreden van reacties die ontstaan bij contact van het allergeen met het gesensibiliseerde individu en de voldoende activiteit van mestcellen, basofielen en mogelijk andere cellen die een anafylactische reactie kunnen oproepen nog opgehelderd worden. Wanneer mestcellen worden geactiveerd, worden er verscheidene goed gekarakteriseerde mediatoren vrijgemaakt (zoals histamine en tryptase). Helaas is vastgesteld dat de hoeveelheid tryptase niet consistent verhoogd aanwezig is in het bloed van patiënten die anafylaxis hebben (gehad), speciaal bij voedselallergie, en de hoeveelheid histamine is alleen licht verhoogd bij afloop van de reactie en dit is ook nog instabiel. Hierom zullen er andere aanvullende “biomarkers” geïdentificeerd moeten worden die zowel aanwezig zijn gedurende de meeste of alle anafylactische reacties en die eenvoudig en snel meetbaar zijn. Een recente publicatie geeft aan dat er onderzoek is dat een nieuwe biomarker heeft geïdentificeerd voor anafylaxis gevallen. Hierin wordt aangegeven dat er een verhoogd niveau aan “carboxypeptidase”, een enzym dat gemaakt wordt door mestcellen tijdens anafylaxis. Deze stof zou een belangrijke indicatie kunnen zijn voor de bepaling van anafylaxis mits het vastgesteld is in het bloed dat binnen 8 uur na het begin van de anafylaxis is afgenomen. Andrew F. Walls, PhD, University of Southampton, Southampton, United Kingdom, en zijn collega’s vonden dat de carbopeptidase niveaus aanwijsbaar hoger waren bij patiënten die een anafylactische reactie hebben doorgemaakt vergeleken met patiënten zonder reactie. In de meeste gevallen waarbij het tryptase gehalte verhoogd was, was ook het carbopeptidase gehalte verhoogd. En van meer belang is dat het carbopeptidase gehalte was verhoogd bij die patiënten die geen verhoging hadden van tryptase. De conclusie van dit onderzoek is dat mestcel carbopeptidase een belangrijke biomarker is voor de bepaling of een patiënt een anafylactische reactie heeft gehad. Pathosfysiologie van Anafylaxis Allergische reacties kunnen optreden omdat een allergeen reageert met mestcel gebonden antilichamen. Maar hiervoor is het eerst nodig dat er door de natuurlijke bescherming, zoals de huid of het maag-darmstelsel, heen gebroken is, en het allergeen moet dan toegang krijgen tot de reactieve, gesensibiliseerde cellen in het lichaamsweefsel (mestcellen) of bloed (basofielen). De vrijgemaakte cellulaire mediatoren zorgen voor de symptomen in de huid, ademhalingssysteem, hart- en vaatstelsel en / of het maag-darmstelsel en mogelijk ook in het zenuwstelsel. (zie tabel I) Het begin van ernstige symptomen is afhankelijk van de oorzaak. Uit onderzoek bleek dat de gemiddelde tijd tot een hartstilstand of stoppen van de ademhaling 30 minuten was voor voedsel, 15 minuten voor insectengif en 5 minuten voor medicijnen of contrast vloeistoffen. Anafylactische reacties hoeven niet perse enkelvoudig op te treden; andere patronen kunnen zijn vertraagd optreden, verlengde of aanhoudende reacties, en tweefase reacties waarbij de initiële reactie gevolgd wordt door een relatief symptoom vrije periode en waarbij dan de symptomen weer terugkeren, vaak in ernstige vorm en hardnekkiger te behandelen. Inspanning, bepaalde medicijnen (bijvoorbeeld NSAIDs (non sferoïdaal anti-inflammatory drugs) zoals ibuprofen of dyclofenac), anestatica en alcohol kunnen de ernst van de reactie op het allergeen beïnvloeden. Verder lijken fatale reacties eerder voor te komen bij individuen met astma, zeker wanneer de astma slecht wordt beheerst. Een belangrijk fysiologische consequentie van anafylaxis is de gemarkeerde hypovolumia (verminderde hoeveelheid bloedplasma) dat op kan treden en dat kan resulteren in het lege ventrikel syndroom (zie kader) bij patiënten die in een verticale positie blijven. De meest voorkomende oorzaken van Anafylaxis Hoewel het basisreactiemechanisme van anafylaxis hetzelfde is, ongeacht door welke reden anafylaxis wordt uitgelokt, geven verschillende allergenen een subtiel reactieverschil.